ravansazan

الف) روش سنتی با استفاده از اسید سولفوریک و خاک رنگبر

این روش شامل تقطیر در حرارت حدود 150 درجه سانتیگراد در فشار متعارف یا خلا جزئی است که در این روش آب، بنزین، و هیدروکربن‌های سبک و سایر موادی که نقطه جوش پایینی دارند مانند تری کلراتین جداسازی می شوند. این روش شامل مراحل زیر است:

ترکیب با اسیدسولفوریک غلیظ :

در این مرحله ترکیبات غیراشباع قطبی و آسفالتن ها با اسید سولفوریک ترکیب شده و اسلاج اسید (لجن اسیدی) تولید می شود که با اختلاف وزن مخصوص از روغن جدا می گردند. در کشورهای صنعتی لجن حاصل از این مرحله به علت مشکلاتی که در این صنعت ایجاد می کند در کوره های مخصوص سوزانده می شود.

ترکیب خاک رنگبر و مواد خنثی کننده:

استفاده از این ترکیبات موجب می شود اسید باقیمانده خنثی شود و ترکیبات مضر که همان پسماندها هستند توسط خاک جذب شوند. از نتایج دیگر این مرحله می توان به بهبود رنگ و پایداری روغن اشاره کرد.

تقطیر جز به جز در خلا

در این مرحله برش‌های مختلفی از گازوئیل و روغن‌های سبک جدا می گردد و روغن باقیمانده همراه با خاک از فیلتر پرس عبور داده می شود، روغن خارج شده از فیلتر را جمع می کنند و خاکی که با روغن آغشته است و به آن کیک فیلتر می گویند دور ریخته می شود. اما بهتر است در کوره‌های سیمان سوخته شود. مخلوط روغن سبک و گازوئیل دوباره با خاک مخلوط و تقطیر می شود تا گازوئیل از آن جدا گردد. همچنین مخلوط خاک و روغن سبک را فیلتر می کنند تا روغن سبک را از آن جداسازی کنند. با توجه به مقدار ماده افزودنی مصرف شده، به علت مصرف زیاد اسید سولفوریک، بازیابی روغن موتورممکن است با مشکلاتی مواجه شود به همین دلیل برای رفع این مشکل برای کاهش مصرف مقدار اسید، روغن آبگیری شده را قبل ازاسیدی کردن به شدت حرارت می دهند (حدود 330تا تا 350 درجه سانتیگراد) تا مواد افزودنی از بین بروند . به این مرحله شوک حرارتی گفته می شود. درایران در اکثر کارخانه‌ها، آبگیری و شوک حرارتی در یک مرحله انجام می شود و به آن کراکینگ گفته می شود. در این صورت مقدار مصرف اسید تا حد زیادی کاهش می یابد.